اسب زمان چه بادپاست. صفحه های روزشمار در پی تپش سمهای پرقدرتش به سرعت ورق می خورند و چشمهانی که تنها نظاره گرند. شمارش معکوس به نقطه آغاز خود نزدیک می شود، نفس ها تنگ می شود و سلام، لحظه خداحافظی است، همان حس غریبی که آشنا تر از هر غروبی است. انتهایی که با آغاز زاده می شود، همان خداحافظی که امروز باورش برایم سخت است.

چه دوستان و چه روزها و چه لحظاتی که از آنها تنها خاطره ها برایمان به یادگار می مانند. لحظه را دریاب. اینک که با تو سخن می گویم مرا بشنو.

صدای لرزان قلبم از زخم جدایی است. مرا بشنو... اینک برای تو می خوانم مرا بشنو، همکلاسی!

به همین راحتی و سریع تر ازهر  چشم بر هم زدنی

یک ترم دیگر هم به پایان رسید

زندگی زیباست. پر از نشانه ها. برای من، برای تو، لحظه را دریاب.

اسب بادپای زمان همچنان می دود. چشم ها تنها نظاره گرند...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: